ตัวอักษร (พยัญชนะ และสระ) ของ ภาษาฮีบรู

ภาษาฮีบรู เขียนจากขวาไปซ้าย (เหมือนกับภาษาอาหรับ) ต่างจากภาษาไทยซึ่งเขียน (ประโยค) จากซ้ายไปขวา (เหมือนภาษาอังกฤษ) ดังนั้นการเปิดหนังสือฮีบรู จึงเปิดจากขวาไปซ้ายด้วย (เหมือนหนังสือญี่ปุ่น) สำหรับผู้ที่ไม่ชิน อาจจะรู้สึกว่า เป็นการเปิดจากปกหลัง หรือหน้าสุดท้ายมาก่อน แต่จริงๆ ตรงนั้นเป็นหน้าแรกในการเขียนแบบฮีบรู คนอิสราเอลหลายคน เคยพูดให้เหตุผลว่า การเขียนจากขวาไปซ้ายแบบนี้ ทำให้สะดวกกว่าในสมัยที่มนุษย์เริ่มมีอักษรใช้ในยุคแรกๆ โดยช่วยให้แกะสลักข้อความต่างๆ ลงบนแผ่นศิลาหรือแผ่นหินได้ง่ายขึ้น เพราะคนส่วนมากถนัดขวา และการสลักตัวอักษรลงบนแผ่นหิน โดยแท่งเหล็กมือซ้าย (แทนดินสอ) และถือค้อนสลักด้วยมือขวา น่าจะทำได้ดีกว่า และรวดเร็วกว่า (ภาษาที่เขียนจากซ้ายไปขวา)

ภาษาเขียนในภาษาฮีบรูมี 2 รูปแบบคือ ตัวพิมพ์ และตัวเขียน (ซึ่งน้อยกว่าภาษาเขียนในภาษาอังกฤษซึ่งมีถึง 4 แบบ คือ ตัวพิมพ์เล็ก ตัวพิมพ์ใหญ่ ตัวเขียนเล็ก ตัวเขียนใหญ่)

ชื่อเรียกตัวอักษรในภาษาฮีบรู	ตัวอักษรฮีบรู	ตัวอักษรในภาษาอื่น
ตัวพิมพ์ฮีบรูมาตรฐาน	อักษรฮีบรูหวัด	อักษรราชี	อักษรฟินิเชียน	อักษรกรีก	อักษรลาติน	อักษรซีริลลิก	อักษรนาบาทาเอียน	อักษรอาหรับ
אָלֶף	/'alef/	א	א	א				Α α	A a	А а	ا
בֵּית	/bet/	ב	ב	ב				Β β	B b	Б б В в	ﺑ ب
גִּמֶל	/'gimel/	ג	ג	ג				Γ γ	C c G g	Г г	ﺟ ج
דָּלֶת	/'dalet/, หรือ /'daled/	ד	ד	ד				Δ δ	D d	Д д	د ذ
הֵא	/he/, หรือ /hej/	ה	ה	ה				Ε ε	E e	Е е Є є	ه هـ ـهـ ـه
וָו	/vav/	ו	ו	ו				Υ υ Ϝ ϝ	F f U u V v W w Y y	Ѵ ѵ У у	و
זָיִן	/'zain/	ז	ז	ז				Ζ ζ	Z z	З з	ز
חֵית	/χet/	ח	ח	ח				Η η	H h	И и	ﺣ ح
טֵית	/tet/	ט	ט	ט				Θ θ	–	Ѳ ѳ	ط ظ
יוֹד	/jod/, หรือ /jud/	י	י	י				Ι ι	J j I i	Ј ј І і	ﻳ ي
כַּף	/kaf/	כ ך	כ ך	כ ך				Κ κ	K k	К к	ﻛ ك
לָמֶד	/'lamed/	ל	ל	ל				Λ λ	L l	Л л	ﻟ ل
מֵם	/mem/	מ ם	מ ם	מ ם				Μ μ	M m	М м	ﻣ م
נוּן	/nun/	נ ן	נ ן	נ ן				Ν ν	N n	Н н	ﻧ ن
סָמֶךְ	/'sameχ/	ס	ס	ס				Ξ ξ Χ χ	X x	Ѯ ѯ Х х	?
עַיִן	/'ain/	ע	ע	ע				Ο ο	O o	О о	ﻋ ع ء غـ غ
פֵּא	/pe/, หรือ /pej/	פ ף	פ ף	פ ף				Π π	P p	П п	ﻓ ف
צָדֵי	/'tsade/, หรือ /'tsadik/	צ ץ	צ ץ	צ ץ				Ϻ ϻ	-	Ц ц Ч ч	ﺻ ص ضـ ض
{קוֹף	/kof/, หรือ /kuf/	ק	ק	ק				Ϙ ϙ	Q q	Ҁ ҁ	ﻗ ق
רֵישׁ	/reʃ/, หรือ /rejʃ/	ר	ר	ר				Ρ ρ	R r	Р р	ر
שִׁין	/ʃin/	ש	ש	ש				Σ σ ς	S s	С с Ш ш	سـ س شـ ش
תָּו	/tav/, หรือ /taf/	ת	ת	ת				Τ τ	T t	Т т	ﺗ ت ﺛ ث

ข้อสังเกตเกี่ยวกับตัวอักษรและเสียงในภาษาฮีบรู

พยัญชนะ 22 ตัว แต่มี 27 รูป เพราะมีพยัญชนะ 5 ตัว ถ้าอยู่ท้ายคำ จะเปลี่ยนรูปไป คือ ตัวที่ 11 คัฟ כ, ตัวที่ 13 นุน נ, ตัวที่ 14 เม็ม מ, ตัวที่ 17 เพย์ פ และตัวที่ 18 ทซะดิ צ
มีสระ 5 เสียง คือ อะ, อิ, เอะ, อุ, โอะ แต่มีการเขียนสระมากกว่า 5 รูปแบบ รวมเรียกว่า "นิกคุต" (niqqud) โดยอาจเป็นจุด (1 – 3 จุด) หรือเป็นขีดใต้พยัญชนะ มีอักษร 2 ตัวที่ออกเป็นเสียงสระด้วย คือ ตัววัฟ (ו) ออกเสียงเป็นสระโอ และสระอุ กับตัวยุด (י) ออกเสียงเป็นสระอิ ด้วย นอกจากนี้ เมื่อสระ 2 ตัวออกเสียงพร้อมๆ กัน จะทำให้เกิดสระเสียงใหม่ เช่น คำว่าเฮซิเลีย คนอิสราเอลจะออกเสียงและเขียนเป็น เฮ – ซิ – ลิ – ย่ะ คือ สระอิ + สระอะ กลายเป็น สระเอีย
ไม่มีเสียงวรรณยุกต์ คือ ไม่มีเสียงสูง – ต่ำ (tonation) การออกเสียงพยางค์ด้วยโทนเสียงเสียงที่ต่างกัน ไม่มีผลให้ความหมายของคำเปลี่ยนไป (เช่นเดียวกับภาษาตะวันตกทั่วไป)

เสียงพยัญชนะฮีบรู 4 เสียง ที่ไม่มีเสียงเทียบในภาษาไทย

ตัวที่ 6 วัฟ (ו) และตัวที่ 2 (ที่เป็นตัวเพิ่ม) เว็ท (ב) (ทั้ง ๒ พยัญชนะนี้ เสียงเหมือนกัน) คือเป็นเสียง ว แต่เป็นเสียงก้อง (voiced) เวลาออกเสียง ฟันบน จะแตะบนริมฝีปากล่าง
ตัวที่ 7 ซะยิน (ז) เป็นเสียง ซ แต่เป็นเสียงก้อง (voiced) คือ เสียง ซ ที่ออกมาจากลำคอ เทียบได้กับเสียง Z ในภาษาอังกฤษ
ตัวที่ 8 เค็ท (ח) และตัวที่ 11 คัฟ כ (ทั้ง ๒ พยัญชนะนี้ เสียงเหมือนกัน) คือ คล้ายเสียง ค แต่ฐานเสียงออกมาจาก คอที่ลึกกว่า
ตัวที่ 18 ซะดิ (צ) คือ คล้ายออกเป็นเสียง ท ควบ ซ คือเสียง (ท) จะออกครึ่งเสียงเร็วๆ ไม่ได้เป็นเสียง ทะ ตรงๆ

นอกจากนี้ ฮีบรูยังมีลักษณะสำคัญอีกอย่างคือ ตัวอักษรฮีบรูทั้งชุดเป็นพยัญชนะล้วนไม่มีรูปสระ ดังนั้นเวลาเขียนจะไม่แสดงรูปสระ เช่น คำว่า อิสราเอล จะเขียนแบบลดรูปสระเป็น อสรอล ซึ่งหากถ้าผู้อ่านไม่เคยชิน (คนที่ไม่ได้เติบโตมากับภาษาฮีบรูและเรียนรู้เสียงอ่านแต่เด็ก) จะทำให้อ่านพลาดได้ง่าย ดังนั้นโดยทั่วไปในภาษาฮีบรูที่เขียนอย่างมีรูปสระกำกับ ก็คือ ในพระคัมภีร์เก่า ซึ่งเป็นหนังสือทางศาสนา ในหนังสือเด็ก และในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ ก็มักจะเขียนสระกำกับไว้ เพื่อให้อ่านออกเสียงได้ถูกต้องใกล้เคียงกับภาษาเดิม